Welkom op het weblog van John, Chantal en de kids in Noorwegen

dinsdag 28 juli 2009

Billy komt !

Klik hier voor alle foto's van de afgelopen week !

Vrijdag reden we naar Ramnes in de provincie Vestfold. Ongeveer 2 uur rijden in de richting van Oslo. We gingen naar een hondje kijken van bijna 6 maanden oud; Billy. We kwamen ergens aan bij een huis midden in de bossen. De bewoners hadden meerdere honden waaronder Parson Russells. En daar kwam Billy…. Meteen vreselijk enthousiast over ons en de kinderen heen springend. Hij sprong op ons, op de bank, en zag Luke en Sanne gelijk als speelmaatjes. Al gelijk was duidelijk dat het een erg enthousiast, actief en lief hondje is, maar dat hij nog veel moet leren! Het was niet moeilijk om te zien al dat we er nog aardig wat tijd en energie aan opvoeding zouden moeten stoppen.

Na kennis te hebben gemaakt met de baasjes en de pappa en mamma van Billy, en natuurlijk met Billy zelf, gingen we weer naar huis. We waren erg enthousiast over Billy, maar ook als niet ervaren hondenbezitters, erg onzeker. We willen wel….maar is het verstandig? En is het te doen om Billy nog die regels bij te leren die die duidelijk de eerste maanden nog niet heeft geleerd? Voor de kids was het al een uitgemaakte zaak, we willen Billy !

We hebben veel gelezen en geïnformeerd over de Parson Russell, maar hier misten we een stukje ervaring. Dus hebben we nog even uitvoerig advies ingewonnen bij een aantal Nederlandse kennels en kwamen tot de conclusie dat het met een beetje doorzettingsvermogen zeker geen onbegonnen zaak is. Dus we gaan ervoor en kijken erg naar Billy uit! We hebben al inkopen gedaan en hebben het buitenhuis omgebouwd tot een verblijfsruimte voor Billy. Vrijdag komt hij als alles volgens planning gaat.

De kinderen hebben zich deze week (met Chantal) bezig gehouden met onder meer Jam maken van bosbessen en naar de waterspeelbaan in Åmli geweest. 1,4 kilo bosbessen hadden we geplukt, waarvan we 4 grote potten jam hadden gemaakt.

Zondag zijn we naar de jettegrytene in Risør geweest. Eigenlijk voor het eerst dat we de echte zee opzochten sinds we hier wonen! Dat was een geweldig plekje op de rotsen aan de zee. De kinderen waren even teleurgesteld dat we niet echt in de zee konden zwemmen daar (te gevaarlijk bij de rotsen), maar dat werd snel goed gemaakt door poeltjes, krabbetjes en visjes.
John had zijn krabbenvanger die we ooit een keer in Engeland hadden gekocht meegenomen. Een grote garnaal aan de haak, lijn in het water, en weer ophalen. Door de zeeslag op de rotsen was het eigenlijk niet goed mogelijk om de krabben binnen te halen, en eigenlijk net toen John wilde opgeven, had hij een grote zeebaars aan de lijn zitten ipv een krab ! Daarna de lijn wat verder in het water gegooid, en ja hoor...gelijk weer een andere vis ! Even verderop zaten er wat Noren te vissen, en daar hebben John en Dennis even mee gesproken. Het schijnt op deze plek vrij normaal te zijn om via een lijn en een stukje aas, achter elkaar vis uit het water te trekken. Zeebaars, maar ook anders soorten zoals makreel en zalm !! Hier komen we zeker dus een keer terug, maar dan met de hengels ! We mochtens ook de bamboe stokken van de Noren even proberen, niet normaal meer zeg, achter elkaar trokken we die vissen er uit, en gooide we ze ook weer terug !! Volgende keer ook maar even een koelbox meenemen.

Gisterenavond is er een Nederlands gezin op bezoek geweest. Een Nederlands gezin, dat nu nog in Nederland woont en in hetzelfde proces zit als dat wij ruim een jaar geleden zaten. We hopen dat we snel op bezoek kunnen komen bij hun voor een BBQ in Noorwegen !

John gaat vrijdag Billy halen, spannend allemaal hoor. Hoop dat het een beetje uitpakt zoals we allemaal hopen ! We hebben er in ieder geval zin in !

Dit fimpje kwamen we afgelopen week tegen, deze wilde we jullie niet onthouden.
Nu dat we bijna al een jaar hier wonen, herkenen we veel van de zaken die verteld worden in het fimpje :-)




Waarom kierzen we voor een Parson Russel ?

Omdat we al een paar keer de vraag hebben gekregen, waarom kiezen jullie van een Parson Russell ?
Hierbij een korte uitleg.

We wilden een gezinsshond, niet te groot, en waar we actief mee bezig konden zijn.(zowel de kids, als wij)
Tevens wilden we ivm Sanne haar allergie, zo min mogelijk risico's nemen en ons goed voor laten lichten.

En zo is onze speurtocht begonnen, eigenlijk al toen we nog in Nederland woonden. John was weg van een bordeaux dog,
maar die was verre van klein..en opeens kwam de Parson Russell voorbij.
We hadden allemaal zoiets van...die is wel heel leuk.
Na veel lezen over het ras, vonden we dat het toekomstige hondje wel eens heel goed bij ons, en de gezinssituatie zou kunnen passen.

We hebben ook veel informatie ingewonnen over allergie en een hond. Die is moeilijk.
Sanne reageert vooral op katten en konijnen, maar als ze bij John zijn moeder of zus logeert (die hebben een Yorkshire Terrier en Poedel) heeft ze geen last.
Ook de bezoekjes aan de fokkers leverde geen problemen op.

We hebben bewust gekozen voor een ruwharige Parson Russell. Deze verliest maar 2 x per jaar zijn haar, en moet dan geplukt worden.
Door een ondervacht blijven de huidschilvers beter op de huid zitten. De ervaringen met allergie en dit type vacht is positief.
Maar het blijft een risico ! Om die te minimaliseren hebben we ook besloten dat de Parson in het buitenhuis slaapt.
Natuurlijk hebben we nu nog steeds geen garantie, maar die krijgen we alleen als we geen hond nemen.

De Parson is een sterke werkende terriër, die oorspronkelijk werd gefokt om de vos en das uit hun hol te jagen tijdens de jacht zodat de foxhounds de vos konden vangen.

Het is een alerte, actieve, onafhankelijke en sportieve hond. De Parson geeft blijk van intelligentie door zijn probleemoplossend vermogen, hij is een erg plezierige hond om te hebben als je je als eigenaar realiseert dat je een grote hond in kleine verpakking in huis haalt die regelmatig zal pogen het roer in handen te krijgen. Een baas zal net iets eigenwijzer moeten zijn dan zijn hond en net iets meer moeten doen om de hond voor zich te willen laten werken dan bijvoorbeeld een herderras die toch meer op de mens gericht zijn. Hij is tenslotte gefokt om als solist een vossenhol in te gaan en dan is afhankelijk zijn van de baas dodelijk en moet er initiatief genomen worden. Door zijn intelligentie zal hij vrij eenvoudig nuttige en gewoon leuke trucjes aanleren als hij luistert en voor je wil werken.

Als we hem goed opvoeden is het een geweldige hond die voor je door het vuur gaat. Hij zal regelmatig het initiatief nemen om te gaan spelen met de baas en/of de kinderen door uitdagend voor je te gaan staan met een bal of een stuk hout. De Parson kan buiten vonken van energie en thuis een echte schoothond zijn die toch alles hoort en plots binnenkomend bezoek dapper en onverschrokken tegemoet treedt. Als de dreiging weg is zal hij kwispelend en springend om aandacht vragen. Zoals het een echte terriër betaamt geeft hij niet snel op en zal naar zijn prooi (een bal in de struiken voldoet ook) blijven zoeken al ben ik het allang zat (en denkt ik er al geruime tijd over een nieuwe bal te kopen) en zal negen van de tien keer terugkomen met zijn prooi. Er zijn gevallen bekend dat de eigenaren van deze Parson ze uit moesten graven omdat ze niet meer uit het hol van de vos wilden komen zolang ze hem nog niet hadden gevangen.

Kortom, een hond die de nodige aandacht en training moet gaan krijgen.
Die stront eigenwijs en vermoeiend kan zijn. Maar waar je veel voor terug kan krijgen.
Een hond naar ons hart !!!!

Rest nog de vraag, waarom een 5 maanden ouden hond, en geen pup ?
Een hond van 5 maanden is ook nog een pup, maar idd wat ouder.
Misschien heeft hij geen goede start gehad, maar die gaan wij hem wel geven !
En terwijl ik dit schrijf, beseffen we ons dat ons dat waarschijnlijk het 1ste jaar veel moeite, tijd en frustratie gaat kosten, maar hee...we kunnen wel een uitdaging aan !
We zijn immers ook naar Noorwegen geemigreerd ! :-)