De eerste sneeuw is alweer gevallen. Afgelopen zaterdag heeft het bijna de hele dag gesneeuwd. Het begon met kleine vlokjes, maar in de loop van de dag veranderde dat naar grotere vlokken. Het is nog wel boven nul, dus nog geen witte deken, maar dat zal niet lang meer duren. De skies kunnen in ieder geval weer uit het vet gehaald worden !
En met het vallen van de sneeuw zijn we ook mee geweest met elandenjacht. Jagen leeft in Noorwegen, en zeker in Vegårshei. En daar heb je als Nederlander als gauw gemengde gevoelens bij. Het is zielig, gemeen, of andere gedachten komen al snel naar boven drijven als je aan de jacht denkt. Maar ondertussen s’avonds wel lekker je speklapjes opbakken. De jacht hier is streng gereguleerd. Ieder jaar wordt bepaald waarop en hoeveel er gejaagd mag worden.
Mannetjes, vrouwjes, oude of jonge explaren, per jaar verschilt het waar er op gejaagd mag worden. Dit jaar waren de jonge volwassen exemplaren hier aan de beurt. Het jagen is een familie aangelegenheid. Jong & oud, man of vrouw, iedereen gaat mee. En zo zijn wij afgelopen zaterdag ook mee geweest. Omdat we het niet zagen zitten om de hele dag de jongens mee door het bos te sjouwen, is Chantal begonnen en kon John en de kids lekker uitslapen. Om 08.30 moest iedereen zich verzamelen bij het huis van onze buurman, en daar wordt dan eerst de dag doorbesproken. We waren ongeveer met een ploeg van 12 man. We zouden het wild gaan opdrijven samen met twee jachthonden.
Het werkt ongeveer als volgt : van de twaaf man , waren er vijf met een geweer. Deze ging op afgesproken punten op zo’n twee honderd meter van elkaar af zitten. Vanaf de andere kant, gingen wij het wild opjagen richting de jagers, daarbij liep er ook nog een jachthond rond, die probeerde om elanden tussen ons en de jagers in te krijgen. De ”drijvers” (wij) en de jagers hadden onderling radiocontact, en konden zo het e.e.a. afstemmen. Al vrij snel kregen we van de man met de jachthond door dat er een eland gesingaleerd was, dat hoorden we ook. De hond was luid aan het blaffen, die dreef de eland onze richting uit. Wij als drijfploeg stonden op het punt om te gaan lopen. Maar toen hoorden we van het 1ste punt dat er een visueel contact was geweest, en dat dit niet het juiste soort was. Een oude volwassen exemplaar. Deze was vandaag niet aan de beurt.
Mannetjes, vrouwjes, oude of jonge explaren, per jaar verschilt het waar er op gejaagd mag worden. Dit jaar waren de jonge volwassen exemplaren hier aan de beurt. Het jagen is een familie aangelegenheid. Jong & oud, man of vrouw, iedereen gaat mee. En zo zijn wij afgelopen zaterdag ook mee geweest. Omdat we het niet zagen zitten om de hele dag de jongens mee door het bos te sjouwen, is Chantal begonnen en kon John en de kids lekker uitslapen. Om 08.30 moest iedereen zich verzamelen bij het huis van onze buurman, en daar wordt dan eerst de dag doorbesproken. We waren ongeveer met een ploeg van 12 man. We zouden het wild gaan opdrijven samen met twee jachthonden.
Het werkt ongeveer als volgt : van de twaaf man , waren er vijf met een geweer. Deze ging op afgesproken punten op zo’n twee honderd meter van elkaar af zitten. Vanaf de andere kant, gingen wij het wild opjagen richting de jagers, daarbij liep er ook nog een jachthond rond, die probeerde om elanden tussen ons en de jagers in te krijgen. De ”drijvers” (wij) en de jagers hadden onderling radiocontact, en konden zo het e.e.a. afstemmen. Al vrij snel kregen we van de man met de jachthond door dat er een eland gesingaleerd was, dat hoorden we ook. De hond was luid aan het blaffen, die dreef de eland onze richting uit. Wij als drijfploeg stonden op het punt om te gaan lopen. Maar toen hoorden we van het 1ste punt dat er een visueel contact was geweest, en dat dit niet het juiste soort was. Een oude volwassen exemplaar. Deze was vandaag niet aan de beurt.
Helaas, enigzins teleurgesteld, maar misschien ook wel opgelucht, gingen we verder.
Dit spel werd eigenlijk de hele dag herhaald. Veel lopen door het bos, hier en daar een spannend moment, en vooral zelf geen elanden gezien. Voor de elanden een geslaagde dag ! Voor de jacht wat minder.
Tussendoor hebben we ook de vuurtjes gemaakt en worstjes en bacon gebakken. De jacht en worstbakken is niet los van elkaar te zien. Of eigenlijk beter gezegd: de Noor en worst bakken is niet los van elkaar te zien. Het is nu ook onze hobby een beetje geworden. En dat waren bij ons ook de momenten dat we de kids erbij haalde. De jacht speelde zich immers af vlak rond ons huis. En zodra en even een pauze was, waren de kids even opgehaald met de auto. Enigzins teleurgesteld waren ze wel aan het einde van de dag, ze hadden graag een eland gezien. Op een of andere manier lijken die kids helemaal geen problemen met de jacht te hebben.
De elandensporen zijn er genoeg!
Klik hier voor alle foto's
Jagen doen we thuis ook. Maar dan op muizen. Sinds afgelopen maandag zijn we op jacht. Het was Joop die ons erop wees. Helemaal wild werd hij, toen hij ongeveer twee weken geleden voor het eerst de kelder in mocht. En ja hoor, Joop zat achter de muzen aan. Wij dus maar een paar vallen gekocht. En die doen het goed. We hebben er al 15 gevangen !!!!Dat gaat vlotter dan met die elanden !!!
Planning komende week :
+ Maandagavond gaat Luke sporten
+ dindagavond gaan de kids naar de bioscoop in Myra
+ woensdagavond weer zwemmen
+ donderdag moet Chan naar de tandarts
+ en het weekend maar misschien weer eens naar Arendal
Planning komende week :
+ Maandagavond gaat Luke sporten
+ dindagavond gaan de kids naar de bioscoop in Myra
+ woensdagavond weer zwemmen
+ donderdag moet Chan naar de tandarts
+ en het weekend maar misschien weer eens naar Arendal
Sanne en Luke op een zondagochtend samen op de spelcomputers
Klik hier voor alle foto's
